کد محصول: 374
تعداد صفحه: 15 صفحه
نوع فایل: PDF,Word
قیمت: 31000 تومان
چکیده
علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج، (زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در دهکده یوش از توابع شهرستان نور استان مازندران – درگذشته ۱۳ دی ۱۳۳۸ خورشیدی در شمیران شهر تهران) شاعر معاصر ایرانی و پدر شعر نو فارسی است. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.
نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود.
تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین میدانند و او را همپایهی شاعران سمبولیست به نام جهان میدانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام روجا چاپ شده‌است.
مقدمه
نام اصلی نیما یوشیج، علی اسفندیاری است. او در آبان ۱۲۷۶ شمسی در ” یوش” در استان مازندران به دنیا آمد.
نیما نخستین شاعر نوپرداز در ایران نبود، پیش از او نیز افراد دیگر، چون ابوالقاسم لاهوتی، تقی رفعت و … بیرون از قالب های رسمی اشعاری سروده و منتشر کرده بودند.
ولی نیما کسی بود که با دقت زیاد و صرف وقت بسیار (حدود ۳۸ سال) توانست قالبهای کهن را در هم بریزد و راهی نو پیش پای شعر فارسی باز کند.
کودکی نیما (به قول خویش) در بین شبانان و آرامش کوهستان گذشت.
مقدمات درسی را در مکتب خانه ی ده آموخت و سپس به تهران آمد. در تهران او به مدرسه ی کاتولیک “سن لوئی” که دروسش به زبان فرانسه تدریش می شد رفت و آشنایی او به زبان فرانسه، سرآغاز دگرگونی در وی شد.
نیما خود می نویسد:”تمام خیالات من برای شناسایی چیزهای خوبی بود که می خواستم فقط با آن شناسایی بر همسران خود تفوق یابم… در پانزده سالگی می رفتم مورخ شوم، گاهی نقاش می شدم و … خوشبختانه هر نوع قوه خلاقه در من وجود داشت، ولی مراقبت و تشویق یک معلم خوش رفتار، که “نظام وفا” شاعر به نام امروز باشد، مرا به خط شعر گفتن انداخت.”
نظام وفا غزل سرایی بود که نیما “افسانه” را به او تقدیم کرد.
نیما همزمان با تحصیل در مدرسه ی سن لویی به آموزش زبان عربی پرداخت. در سال ۱۲۹۸ شمسی در سن ۲۲ سالگی به استخدام دولت درآمد، ولی کار اداری را دوست نداشت. در سال ۱۳۰۰ شمسی نخستین کتاب شعرش را یک مثنوی بود به نام “قصه ی رنگ پریده خون سرد”، با سرمایه ی شخصی در ۳۰ صفحه منتشر کرد. تاریخ سرایش این شعر ۱۲۹۹ شمسی و امضای سراینده ی آن “نیما نوری” بود. “نیما” نام قهرمانی طبری، به معنای قوس و کمان بزرگ است. در پاییز ۱۳۰۱ شمسی نیما شعر “ای شب” را می سراید.
“ای شب”، انحرافی جدی و بنیادی از شعر سنتی نبود ولی شور و سوزی که در شعر بود نام شاعر را بر سر زبان ها انداخت، به ویژه آنکه در نشریه ی ادبی معتبر “نوبهار” نیز چاپ شده بود که نشریه ی ادبای شناخته شده آن زمان بود.
در دی ماه همین سال نیما شعر “افسانه” را می سراید و آن را در چند شماره ی پیاپی در مجله ی “قرن بیستم”، (به مدیریت میرزاده ی عشقی) به چاپ می رساند.
