کد محصول: 1372
تعداد صفحه: 50 صفحه
نوع فایل: PowerPoint
قیمت: 31000 تومان
رنگ؛ نشانه ای فرهنگی
نظریه پردازی منسجم برای تحلیل رنگ به مثابه یک نشانه فرهنگی، به طور مشخص در دو اثر دیده می شود. یکی مقاله کرِس و لیوون (۲۰۰۲، Kress and Leeuwen) با عنوان «رنگ به مثابه یک ابزار نشانه ای: یادداشتی بر دستور رنگ» که در آن با الهام از نظریه تحلیل مؤلفه ای یاکوبسن و هَله (۱۹۵۶، Jakobsen and Halle) دال های نشانه رنگ به قرار تمایز، اشباع، خلوص، مقوله یا طیف و ارزش را معرفی می کنند و پس از آن، به دستور رنگ بر اساس این مؤلفه ها شکل می دهند. سپس «طرح واره های رنگ» و «هماهنگی رنگ» را در پیوند با مفاهیم فرهنگی مورد بررسی قرار می دهند. مقاله دیگری که می تواند چارچوبی نظری برای تحلیل شناختی و فرهنگی رنگ فراهم آورد به ورونیکا کلِر (۲۰۰۸، Koller) تعلق دارد با عنوان «صورتی: نه فقط یک رنگ، بلکه نشان گذار جنس و جنسیت در ارتباط دیداری».
هفت رنگ؛ رنگین کمانی بر چهره کاشی کاری
هنر زیبای کاشی کاری از هنرهای دستی و قدیمی ایران است که زیباترین و قدیمی ترین آنها کاشی های فیروزه ای اصفهان می باشد و کتیبه های تاریخی مناره های دوران سلجوقی با آنها تزئین شده است.
قرن هشتم هجری دورانی است که این هنر زیبا برای تزئین بناها کاربرد فراوان پیدا کرد و تا اواخر قرن دوازدهم هجری (انقراض صفویه) ادامه داشت. به تدریج استفاده از کاشی با نقوش گل و بوته و مخصوصاً نوع خشت و هفت رنگ که مخصوص مساجد بود، به منازل نیز راه یافت و استادان کاشیکار اصفهانی پا را از گل و بوته و اشکال هندسی فراتر نهاده و نقش انواع حیوانات و پرندگان را در کاخ ها و منازل متداول کردند، هنر کاشیکاری همچنان مورد استفاده هنرمندان اصفهانی بود به طوری که در بیشتر بناها کاربرد داشت.
