کد محصول: 1404
تعداد صفحه: 23 صفحه
نوع فایل: PDF,Word
قیمت: 31000 تومان
چکیده
از تأثیرگذارترین عوامل حرکت مطلوب فرزندان در مسیر سبک زندگی اسلامی، خانواده و روابط عاطفی والدین است که مهم‌ترین نهاد تربیتی جامعه و نخستین آموزشگاه فرد محسوب می‌شود. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی تعدادی از عوامل عاطفی تربیت فرزندان در خانواده است. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و به‌منظور گردآوری داده‌های لازم جهت دست‌یابی به اهداف پژوهش، متون حدیثی موجود و مرتبط با موضوع پژوهش با استفاده از فرم‌های فیش‌برداری از منابع، گردآوری و با شیوه کیفی مورد تحلیل قرارگرفته است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که عواملی همچون: هم‌سویی بینش‌ها و باورهای مذهبی، اندیشه از خود دانستن وجود فرزند، انسان‌دوستی، محبت، خوش‌رویی، تکریم و احترام متقابل، حسن ظن (مثبت نگری) عفو و بخشش، نیکی در برابر بدی‌ها، یار و غمخوار و مایه نشاط بودن، هدیه دادن، هماهنگی بین گفتار و رفتار، ابراز عواطف مثبت، توجه به امنیت روانی و الگودهی از جمله عوامل تربیتی – عاطفی فرزندان در نهاد خانواده هستند که در آموزه‌های معصومان علیهم السلام بر آنها تأکید شده است.
واژگان کلیدی: عوامل روانشناختی، خانواده، تربیت عاطفی، فرزندان، احادیث.
مقدمه
پی‌ریزی تربیت مبتنی بر رهنمودهای اسلام که بر پایه فطرت و حرکت به‌سوی فضیلت و کمال است، در محیط خانواده امکان‌پذیر است؛ زیرا خانواده مناسب‌ترین نظام برای تأمین امنیت و آرامش روانی اعضا، پرورش نسل جدید، اجتماعی‌کردن، برآورده ساختن نیازهای عاطفی افراد و تربیت فرزندان محسوب می‌شود و سهم بسیار ارزنده‌ای را در بنای تمدن انسانی و اسلامی دارد (شریف قریشی، ۱۳۶۲: ۱۵). از ملزومات اساسی برای رسیدن به این کارکرد مهم، سلامت خانواده است. از جمله خصیصه‌ها و ملزوم‌های عمده‌ی خانواده سالم، داشتن روابط عاطفی زن و شوهر نسبت به یکدیگر است، در این روابط زن و شوهر دوستی خودشان را نسبت به هم بر اساس محوریت آموزه‌های دینی ابراز می‌کنند و بر این اساس برای هم ارزش، احترام، حقوق و تکالیفی قائل هستند و برای عملیاتی ساختن آن از طریق همدلی، دلجویی و بهره‌گیری از کلمات گرم و مناسب تلاش می‌کنند (صافی، ۱۳۸۸: ۱۸). بنابراین موفقیت والدین در پرورش فرزندانی شایسته و هماهنگ با معیارهای دینی، بستگی زیادی به چگونگی برقراری رابطه آنها با یکدیگر و با فرزندانشان دارد. از این‌رو برقراری ارتباط حسنه‌ی عاطفی- اجتماعی با دیگران یک هنر است و تمام افراد جامعه، به‌ویژه والدین باید برای کسب این مهارت تلاش کنند. رابطه مطلوب عاطفی مهم‌ترین نقش را در زندگی انسان دارد. شاید هیچ‌یک از ابعاد تجارب زندگی انسان به اندازه روابط عاطفی والدین در رشد شخصیت سالم فرزند مؤثر نباشد. ازاین‌رو، امام صادق علیه السلام بر این نوع روابط با فرزند تأکید دارند و می‌فرمایند: «إِنَ اللَّهَ لَیَرْحَمُ الْعَبْدَ؛ لِشِدَّهِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ» خدا والدین را به‌دلیل دوست‌داشتن و محبت به فرزند، مشمول رحمت گسترده خود می‌کند (کلینی، ۱۳۴۴، ج۶: ۵).
با توجه به اینکه در جهان کنونی، زندگی اخلاقی و عاطفی بشر در اثر تزلزل نظام‌های ارزشی و انحلال مبانی فطری، مورد تهدید قرار گرفته و جامعه بشری با بحران‌ها و ستم‌های گوناگون اخلاقی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواجه شده است (یوسفیان، ۱۳۸۶: ۲۶) اهمیت بررسی عوامل تربیت – عاطفی فرزندان در خانواده که در این تحقیق هدف اصلی بوده – مضاعف می‌گردد.
چکیده ۱
مقدمه ۱
پیشینه پژوهشی ۲
روش پژوهش ۴
عوامل موثر در خانواده ۴
الف. هم‌سویی بینش‌ها و باورهای مذهبی ۵
ب. اندیشه از خود دانستن وجود فرزند ۵
پ. انسان دوستی ۷
ت. محبت ۷
ث. خوش‌رویی ۹
ج. تکریم و احترام متقابل ۱۰
چ. حسن‌ظن (مثبت‌نگری) ۱۲
ح. عفو و بخشش ۱۳
خ. نیکی در برابر بدی‌ها ۱۴
د. یار و غمخوار و مایه نشاط بودن ۱۵
ذ. هدیه‌دادن ۱۶
ر. هماهنگی بین گفتار و رفتار ۱۷
ز. ابراز عواطف مثبت ۱۸
س. توجه به امنیت روانی ۱۹
ش. الگودهی ۱۹
نتیجه‌گیری ۲۱
فهرست منابع ۲۴
